Nog niet langs geweest bij Mesa? Deze recensent ging je voor en zag dat het goed was.
LENE KEMPS FILEERT EEN CULINARIE HOTSPOT.
“Nee, je moet met z’n vieren zijn”, werd mij geantwoord toen ik bij de opening wilde reserveren voor twee. Het foodsharingconcept vroeg om meerdere deelnemers. Mijn opmerking dat ze de porties toch konden halveren, werd niet ernstig genomen, maar de ‘dat zal lang duren’ die door mijn hoofd schoot, is ondertussen wel waar gebleken. Je mag nu ook met twee naar Mesa. Je wordt een tikje benepen aan de smalle toog gezet, maar het is gezellig en je hebt zicht op de cocktailshakers en de chefs.
Mesa is het restaurant van Tomorrowland-bezielers Manu en Michiel Beers. Ze hebben de sprookjesachtige festivalsfeer gelukkig wat gedoseerd, al hangt er wel een ‘partyvibe’. Het interieur is internationaal, in de zin dat je in een hippe wijk in Londen of New York zou kunnen zijn. Donker, met een bakstenen muur en zwarte accenten. Een metershoge barkast trekt alle aandacht. Op sommige plaatsen zie je een oud boek, een plant onder een stolp, of een vlinder. De zwarte stalen landkaart op de muur, de lichtjes in de binnentuin; het zijn subtiele verwijzingen naar het feeërieke van het festival.
Met twee hebben we recht op een aangepast barmenu. We gaan voor vier gangen (55 euro), met bijhorende cocktails (tussen 7,5 en 12,5 euro). Dat is een ‘trip’. We reizen smaakgewijs van Peru naar Libanon naar Mexico en eindigen in Italië. Ik begrijp nu ook waarom je beter met meer bent. De gerechten zijn zo overweldigend en uitgesproken dat ze eerder vragen om een luidruchtig en uitbundig gezelschap. Niet dat we klagen. Peru is een fantastische pisco sour-cocktail, met een bord vol crumbles en poeders die mierikswortel, rode biet, quinoa en rapen blijken te zijn.
Elk gerecht is een smaakbom, een ambitieuze hoeveelheid aan ingrediënten die toch één geheel vormen. Libanon brengt gemarineerde zeebaars, bulgur, linzen en een geweldige vissoep. En een drankje met vermout, appel en vanille. In de Mexicaanse taco’s van brasvarken vinden we zelfs de ananas lekker, evenals de cocktail met tequila, mescal en triple sec. De drankjes zijn goed gebalanceerd; je valt niet van je kruk. In al het geweld komt de zachte verfijning van Italië, rode poon en oortjespasta onterecht wat saai over. We spoelen het weg met een sgroppino, een cocktail met yuzu, sake en champagne.
Het is fijn reizen in het land van morgen.
Discover Mesa.